SOS heeft bij de gemeente Terschelling de visie op de toekomst van Terschelling ingediend, voor zover de onderwerpen volgens de statuten van de stichting op het terrein van SOS liggen. In het artikel de gehele tekst van deze zienswijze.
In de vorige Miedbringer is ingegaan op de Ontwikkelvisie van de gemeente nadat er drie discussie-avonden voor burgers waren geweest, waar overigens weinig burgers op af zijn gekomen. De vangst van die drie interactieve avonden en de deskundigen-inbreng is weergegeven in een Groeidocument. Om dit document verder uit te bouwen zijn in september j.l. enkele maatschappelijke organisaties op het eiland extra uitgenodigd om een nadere mening te geven, waaronder SOS, VVV, TOV en LTO.
De vorige twee Miedbringers begon ik met de onderwerpen 'Ontwikkelvisie' en 'Bestuurskracht'. Dat was niet toevallig, want beide onderwerpen hangen met elkaar samen: wat en hoe. Deze Miedbringer zal ik wat kritischer een aantal ontwikkelingen op Terschelling aanroeren, want dat is onze taak vanuit de statutaire opgave 'Behoud van het eilander eigene'. Dit kritische slaat niet alleen op het volgende hoofdstuk Actuele Onderwerpen (De Miedbringer, 2015- 2, pag. 8 - 14), maar ook op dit meer beschouwende Voorwoord van de voorzitter.
In 1962 is onze stichting SOS opgericht ondermeer als reactie op de onstuimige groei van de 'vrije-tijdsbesteding': het toerisme. Overal in Nederland en langs de Europese kusten werden in snel tempo badplaatsen uit de grond gestampt, met grote hotels. En het kamperen kwam als betaalbare verblijfsvorm sterk op, inspelend op het gevoel van vrijheid. Ook op Terschelling nam het toerisme sterk toe, geconcentreerd in de zes weken van de schoolvakanties en de 'bouwvak' in juli en augustus. Daarbuiten was er weinig te doen en stonden de 'zomerhuisjes' en de kampeerterreinen weer leeg.
