Het afgelopen half jaar waren er een paar momenten dat de gemeente in het openbaar haar burgers ontmoette. En er achter kwam dat die burgers soms een eigen mening hebben. De mening van de wethouder is niet altijd wet. Ik doel op de constructieve dialoog over de Havenvisie, op het turbulente debat over het zonnedak op de werkhaven, en op de kritische discussie tijdens de publieksavond over Dellewal. Het is niet de eerste keer dat de gemeente haar burgers treft, hoewel de dialoog rond de Toekomstvisie TS-25 geen succes was. De Woonvisie was beter. Maar bovengenoemde voorbeelden geven wel een overgang en tijdgeest weer: de geest is uit de fles. Het is niet goed denkbaar dat de burgers die deze vrijheid van inbreng - van burgerparticipatie - geproefd hebben zich snel weer in het keurslijf van voorheen zullen laten persen: vijf minuten in de raadscommissie en verder basta. We leven in de 21-ste eeuw. Hoewel de gevoelens van ambtenaren, college en raadsleden misschien wat op de proef worden gesteld, is dat minder dramatisch dan het lijkt. Want in een samenleving die steeds complexer wordt, en in een gemeente die steeds minder kennis in eigen huis heeft, is een beroep doen op de kennis en ervaring van haar burgers een redelijk alternatief. Het voortbestaan van de gemeente Terschelling als zelfstandige gemeente is er van afhankelijk. Want duur inhuren van buiten is niet duurzaam. Dat is een zorgpunt van SOS, maar vooral een verantwoordelijkheid van de politieke partijen. Zij zijn de spelverdelers, monistisch of dualistisch.

SOS is en wordt geen politieke partij, en wil ook de idylle tussen de coalitiepartijen niet verstoren. Maar over een half jaar zijn er weer gemeenteraadsverkiezingen. En dan zal een nieuwe coalitie zich ook moeten buigen over bovenstaand fundamenteel vraagstuk. Gaan we door op de traditionele partij-politieke toer (top-down) met macht en manipulatie, die burgers zien als hinderlijke klanten? Of gaan we op de burger-dienende toer (bottom-up) met dialoog en integriteit, die burgers zien als volwaardige kennisdragers? TS-25 geeft de richting aan.

Een punt van aandacht zal daarbij ook moeten zijn de dubbelrol van de gemeente als grondeigenaar enerzijds en als behartiger van maatschappelijke belangen anderzijds. En de dubbelrol die zij speelt in haar relatie met projectontwikkelaars: paaien en afstand houden. In Actuele Onderwerpen - en in eerdere Miedbringers - is te lezen dat daar de (on)nodige fricties bij zijn. Ik doel op de gemeente als grondeigenaar bij planontwikkeling rond het zonnedak op de werkhaven en op haar rol als grondeigenaar op Dellewal. En op de ver-gaande ondershandse overleggen met projectontwikkelaars betreffende B&Y-terrein, Strandhotel Midsland aan Zee en Dellewal. Onafhankelijke controle door de Raad (dualisme) wordt verondersteld, maar is niet altijd aantoonbaar. En de aanwezigheid van wethouders bij de controlerende raadscommissie-voorbereidingen komt monistisch over. Maar uiteindelijk bepalen de politieke partijen hun bestuurscultuur en de burgers hun volksvertegenwoordigers. Dat is democratie.

Hilmar Schurink, voorzitter

Bron: De Miedbringer, jaargang 56, augustus 2017, 1708-199, pag. 4 t/m 6.