Door het college zijn rond de zomer beslissingen genomen in de bezwaren- ook van SOS - tegen de door FUMO een jaar eerder verleende en zelf-ondertekende vergunningen 'van rechtswege'. 'Van rechtswege' omdat de gemeente in de gedaante van FUMO om interne redenen geen tijd had voor de gebruikelijke plantoetsing en bestuurlijke dekking. In beide gevallen heeft de gemeentelijke Adviescommissie voor de Bezwaarschriften het college geadviseerd de verleende omgevingsvergunningen te vernietigen. Dit in verband met de strijdigheid van beide bouwplannen met de respectievelijke bestemmingsplannen.

Zorgpension Formerum

In het geval van het Zorgpension Formerum heeft het college zich aan dat advies geconformeerd, die bouwvergunning is ingetrokken. Ze kon ook niet veel anders. Het bouwplan had niets met de bestemming Wonen van doen, behoudens een zolderappartement. Het plan hield verder toeristische appartementen in met een restaurant, met een zorgsausje.

Midsland aan Zee

Anders ligt het met het Restaurant met 4 hotelappartementen Midsland aan Zee (rendabel op die plek?). De Commissie voor de Bezwaarschriften adviseerde het college, ruim beargumenteerd, ook deze omgevingsvergunning te vernietigen wegens strijdigheid naar letter en geest met het bestemmingsplan. Het feitelijk beoogde gebruik laat zich raden. Het college heeft echter eerst een second opinion laten uitvoeren door advocatenkantoor Stibbe. Dat is een heel warrig verhaal, ook omdat de bouwtekening tussentijds is aangepast in overleg met de gemeente. Op grond daarvan heeft het college de omgevingsvergunning herbevestigd. Zij was van mening dat het bouwplan ('ex nunc') niet beoordeeld moet worden aan de hand van het (oude) Bestemmingsplan Buitengebied dat op het moment van indiening van de bouwaanvraag gold, maar aan de tussentijdse herziening daarvan in de vorm van de Beheersverordening Natuurgebieden. Dus aan het nieuwste beleid van ná het bezwaar, en aan de tijdens de bezwaarprocedure aangepaste bouwtekeningen. Wonderlijk.

Slimme truc

Daarbij doet zich het bijzondere fenomeen voor dat het bouwplan dat in strijd is met het Bestemmingsplan via opname van 'bestaand beleid' en 'verleende vergunningen' in een Beheersverordening gelegaliseerd ('ingefietst') werd. En vervolgens dus aan zichzelf wordt getoetst. Dit terwijl in een Beheersverordening geen ruimte geboden mag worden aan nieuwe ruimtelijke ontwikkelingen en zeker niet aan een bouwwerk dat gebruikt kan gaan worden voor congressen, partycentrum en/of zelfstandige appartementen (verhuur of verkoop) in strijd met het voorgaande besemmingsplan. Het legt alleen de bestaande situatie vast in een nieuw beleidsdocument, zodat de gemeente weer bouwleges kan heffen (wat op basis van een verouderd bestemmingsplan niet kan). Tussen Bestemmingsplan, Bouwplan, Intenties, Omgevingsvergunning en de Beheersverordening (tussentijds vastgesteld zonder bezwaarmogelijkheid) bestaat een soort 'vijfhoeksrelatie' die het zicht op de feitelijke en juridische werkelijkheid vertroebelt. Is daar nog de wettelijk vereiste 'deugdelijke motivering' op te baseren? SOS vindt van niet en is in beroep gegaan bij de bestuursrechter. Hier wordt het instrument Beheersverordening door de gemeente misbruikt. Wat strijdig is en zich nog in een bezwarenprocedure bevindt, kan niet met een 'slimme truc' gelegaliseerd worden. SOS heeft vergeefs eerder de gemeenteraad hiervoor gewaarschuwd. Dit mede omdat er geen bezwaar- en beroepsrecht bestaat bij een Beheersverordening, maar nog wel op de verleende omgevingsvergunning. Dat gaat dus knellen. De kern van de rechtszekerheid voor de burger en bestuurlijke integriteit van de gemeente worden geraakt. De zaak is nu onder de rechter. Bestaande 'slimme truc' paste het college eerder toe bij de Beheersverordening Haven, door de Kom van Natuur 'om te bestemmen' naar Water, en daarmee verdere havenontwikkeling in de Kom mogelijk te maken. Maar ook die manipulatie had SOS in de gaten. Op de ingediende zienswijze hiervoor (januari 2015) heeft de gemeente nog geen antwoord gegeven.

De Miedbringer, 54, december 2015, 1512-194, pag. 9 - 11.