Bijzonder Terschelling: op een keerpunt

Door SOS op ma, 05/03/2018 - 12:51
Cees Doeksen

Cees Doeksen, mede-oprichter van SOS.

U heeft het al gezien. Dit is Miedbringer nummer 200 en dus een reden om daar iets bijzonders van te maken. Niet omdat we iets te vieren hebben, want zolang je bestaat en Miedbringers uitgeeft dan komen vanzelf de markeringsboeien in beeld, en weer voorbij. Dit nummer is wel een reden om eens terug te kijken, en ook vooruit. Terugkijkend kan je je afvragen of de oprichters van SOS in 1962 ooit vermoed zouden hebben dat de stichting 55 jaar later en 200 Miedbringers verder nog zo springlevend en noodzakelijk zou zijn? En wat zou over 33 jaar de dan fungerende SOS-voorzitter - 100 Miedbringers terugkijkend - vinden van wat wij nu doen? Wat hield ‘ze’ bezig? Net zoals ik nu terugkijk naar de Miedbringers 1 en 100.

Cees Doeksen, één van de oprichters van SOS, schreef een pamflet waarin hij rond 1962 ondermeer zei: “Zie naar de Duitse Waddeneilanden, waar de natuur tot steenmassa is verstard. Bedenk, dat er thans reeds voor Terschelling plannen bestaan tot het bouwen van zomerhuizen in bouwlagen. Dit om ruimte te besparen. We leven thans in wankele en dus gevaarlijke tijden, waarin vele waarden nog onherstelbaar kunnen worden vernield. Stel u daarom vandaag nog te weer tegen de vloedgolf die u morgen dreigt te overspoelen door U vandaag nog aan te melden als donateur van de ‘STICHTING ONS SCHELLINGERLAND’.” Verderop meer onder Miedbringer nr 1.

Teruglezend in Miedbringer nummer 100 zien we dat de stacaravan-problematiek toen een politiek issue was. Toenmalig voorzitter George Visser zei in een raadscommissie: “U zult de indruk kunnen krijgen, dat de Stichting Ons Schellingerland ondoordacht NEE zegt tegen de voorgestelde ontwikkelingen in het caravanbeleid. Gewoon NEE zegt uit conservatisme: “Alles moet zo blijven als het vroeger was”. Dat nu is niet juist. Onze stichting SOS heeft lang en breed over o.a. caravans gesproken. Het is juist, dat bij die discussie behoud van het landschap en de natuur, het Terschellinger eigene, een belangrijke rol heeft gespeeld.” Verderop meer onder Miedbringer nr. 100.

Maar ik wil u graag verder mee terugnemen in de tijd, naar 1885. In dat jaar bezocht de botanicus F.W.van Eeden, vader van de schrijver Frederik van Eeden, Terschelling. En zijn reisverslag willen wij onze donateurs aanbieden vanwege de 200ste Miedbringer. En daarbij wijzen op zijn slotwoord, vlak voordat hij de boot terug naar de vastewal neemt:
“Niet op ons ligt de verpligting om dat kleine stuk Oud-Nederland als kraakporcelein, als een zeldzaam museumvoorwerp onder een stolp te beschermen. Maar op het kleine eiland ligt wel een verpligting om met alle kracht het oorspronkelijke element, dat daar nog leeft, voor verdere ontaarding te behoeden.”

Bovenstaande uitspraken uit het verleden laat onverlet dat anno 2017 sprake is van een keerpunt. Op dit moment staan een groot aantal nieuwe projecten ‘op de rol’. Want zoals dat heet: “Het geld klotst anno 2017 over de plinten”. It’s a richmen’s world. Er wordt goed verdiend en dat geld moet weer zijn weg vinden. Want: ‘geld moet rollen’, ‘stilstand is achteruitgang’, ‘Terschelling moet mee in de vaart der volkeren’, ‘natuur kan je niet eten’. U herkent die uitspraken wel, en zijn ook politiek te labelen.

Waar praten we dan over: appartementencomplex Groene Strand, appartementencomplex Midsland aan Zee, bij- en aanbouwen bij particulieren, een Natuurgolfbaan, Mondriaan bij kweldervorming, attractiepunt Tiger, voormalig hotel Victoria, nieuwe evenementen bij Hee, nieuwe veerboten. Je kan naar die projecten als zodanig kijken en zeggen: “Moet kunnen”. En de politiek doet dat ook. Deze projecten zijn binnen twee jaar te realiseren. Maar wat voor beeldverandering brengt de optelsom van die projecten dan te weeg bij de eilandgasten als ze weer op ‘hun’ eiland komen? En na die twee jaar staan er weer nieuwe grote projecten op stapel: uitbreiding hotel Schylge, ontwikkelingen rond Formerum aan Zee, huisjescomplex Westerkeyn, ombouw van campings, fietsenkelders met appartementen langs de Willem Barentszkade. En daarna opnieuw twee jaar. Zijn er grenzen aan de groei? Geld en energie zijn geen belemmering, maar is dit wat de huidige eilandgasten willen? Is dit wat de eilanders willen?

Ik wijs nog even terug naar mijn ambtsvoorgangers in de Miedbringers 1 en 100. En naar het reisverslag van F.W.van Eeden uit 1885. En ik wijs u op Actuele Onderwerpen verderop in deze Miedbringer. Dat houdt SOS nu bezig. Ik wens u veel leesplezier en veel helder beraad. In maart zijn er weer verkiezingen voor een frisse gemeenteraad. Ga zeker stemmen. En kunt u geen keus maken uit de politieke kleuren: blanco stemmen kan ook.

Ik wens u prettige kerstdagen en een voorspoedig 2018.

Hilmar Schurink, voorzitter SOS.

 

Norderney

 

Norderney