Inspraak Raadscommissie 5 april 2016 Natuurgolfbaan

Voorzitter,
Ik neem u mee langs enkele aandachtspunten voor uw standpuntbepaling:

1. In het Financieel Dagblad van afgelopen zaterdag stond een ingezonden brief over de overcapaciteit van golfbanen. Met een bezetting van 30 tot 35% blijkt deze aanzienlijk te zijn, zegt een insider van Golflink bv. De briefschrijver stelt: “Dat de klassieke structuur van lange wachtlijsten en extreme bedragen om je in te kopen in golfbanen nauwelijks meer voorkomen. Golfbanen vissen allemaal in dezelfde vijver waar steeds minder nieuwe leden in te vinden zijn, terwijl de exploitatiekosten blijven stijgen. Net als met tennis loopt de belangstelling voor golf nagenoeg overal terug. Zo ging het ook met het verzamelen van postzegels. Plannen van jarenlange voorbereidingen vallen dan plotseling in het water”.

2. In mijn werk als toeristisch adviseur bij Grontmij heb ik – ook op Terschelling - te maken gehad met golfbaaninitiatieven. Dus de ‘ronkende marketingtekst’ voor dit plan komt mij wel bekend voor. Bekend is dat voor een verenigingsbaan minimaal 1200 leden nodig zijn. Zijn er slechts 200 eilander leden, dan moet inderdaad de rest van de bijdragen van nieuwe doelgroepen komen, via de greenfee’s. Dat betekent dat dit in zijn functioneren geen verenigingsbaan wordt, maar een commerciële baan, onder de vlag van een stichting, maar waarschijnlijk wel BTW-plichtig. Nu gun ik de eilanders een speelplek, maar doel en middel moeten niet omgedraaid worden om te trachten deze exploitabel te krijgen. De geschatte belangstelling van ‘overzee’, de gemiddelde verblijfsduur en de gemiddelde dagbesteding komen mij nogal optimistisch over. Waarom zou men naar deze baan komen in de periferie?

3. De geconstateerde overcapaciteit aan golfbanen in Nederland betekent dat de Terschelling Baan dus aan ‘marktverdringing’ moet gaan doen om exploitabel te zijn. Dit kan misschien als er sprake is van een zeer uitzonderlijke baan. Maar ik vraag mij af of 10 ‘greens’ uitgehakt in een monotoon naaldbos wel een ‘zeer bijzondere baan’ kan worden. Dit kan ook op de Veluwe en in Drenthe. Dit terwijl juist de bedoeling was ‘de mate van aanpassing’ aan het eilander landschap te beperken, maar in tegendeel daarop aan te sluiten. De geraamde investeringsbedragen in grondwerk (2 miljoen euro over 10 hectare) betekent een intensieve aanpassing. En waar vindt de natuurcompensatie plaats? Wat gebeurt er met de kapvlakten als het project mislukt? En wie draait voor de verliezen op?

4. In het Businessplan staat dat de gronden van Staatsbosbeheer in erfpacht genomen worden. Anders is de investering ook niet verantwoord. Maar betekent dat dat die gronden aan het openbaar gebruik onttrokken worden? Het is toch staatsgrond, dus van algemeen belang? Dat kan toch niet zomaar geprivatiseerd worden? Als er géén afscheiding omheen komt, dan gaan dus twee doelgroepen door elkaar van het zelfde gebied gebruik maken. Voor een investeerder lijkt mij dat niet echt aantrekkelijk, voor een goud-gerande speler van de vaste wal niet, en voor de reguliere badgast ook niet. Dus dat gaat wringen. Hoe kijkt Staatsbosbeheer tegen de plannen aan? Is er ook gekeken naar alternatieven die minder risicovol en belastend zijn voor het terrein, en meer aansluiten bij het huidige toeristisch product Terschelling? Ik denk dan aan een Pitch and Putt-baan, waar vooral de afslag en het putten wordt beoefend, dus met veel kortere fairways. Ook als noviteit naast midgetgolf.

5. Is het wel de taak van een gemeente om met 50.000 euro te participeren in een projectontwikkelingstraject, met als voordeel meer toeristenbelasting te kunnen inboeken? Kan de gemeenteraad bij de verdere besluitvorming nog beslissen ‘zonder last of ruggespraak’ als zij zich nu al heeft geconformeerd aan dit plan? Mijns inziens zitten er nog genoeg haken en ogen aan dit voorstel om daar als gemeente nu al ‘groenlicht’ voor te geven. Los van de vraag of de huidige badgast wel een golfbaan op Terschelling verwacht.