Partnership

De ontwikkeling van de campus is voor de zeevaartschool en Terschelling van groot belang. SOS volgt dit kritisch vanuit haar doelstelling.
SOS is benieuwd naar de overeenkomst (‘partnership’) van begin december 2015 tussen de gemeente, woningstichting De Veste en de Noordelijke Hogeschool Leeuwarden/zeevaartschool. Het gaat om veel publieke middelen en toezeggingen: grondaankoop en bouwrijp overdragen (‘om niet’ ?), waarbij ook de oude Campus (‘Victoria’) een rol speelt: de grondkosten en de nieuwe bestemming. Het had voor de hand gelegen als de gemeenteraad die publieke ‘deal’ in het openbaar behandeld zou hebben. Dit temeer omdat ook de renovatie en uitbreiding van het huidige zeevaartschoolgebouw daaraan gekoppeld is. Naar verluidt komt hier een verdieping op en wordt het huidige gebouw in westelijke richting verlengd. Een investering van 7 miljoen euro door de NHL. Dus een aanzienlijk bouwvolume. Ook hier zou meer openbaarheid op zijn plaats zijn, omdat het ook hier om publieke middelen gaat en om publieke waarden, zoals het aanzicht van Dellewal.

Bomenkap

Na de bomenkap ‘op de berg’ begin januari komt uit waarvoor SOS gewaarschuwd heeft. De resterende boomstrook langs de hoofdweg is te mager om de achterliggende campus-gebouwen aan het oog te onttrekken. De vier studentenflats komen 10 meter hoger dan het hoogste punt van de hoofdweg en je gaat ze zien onder de boomkruinen door. De door de gemeente ingehuurde ‘welstandsadviseur’ (de heer Timmermans van Hûs en Hiem) zei twee jaar geleden op voorhand dat de gebouwen “zich naadloos voegen in het glooiende landschap”. Dat was een prachtige vondst om de gemeenteraad in te pakken. De door De Veste uitgezochte bouwer, Koopmans/TBI uit Enschede, herhaalde deze woorden bij de presentatie van haar bouwontwerp begin januari. Het bouwontwerp van Koopmans heeft model gestaan voor het Beeldkwaliteitsplan 2014. Dit is de omgekeerde wereld, stelde SOS twee jaar geleden al. Het worden vier grijze ‘Tiger’-blokken van plusminus 20x20m en 4 verdiepingen hoog, per student een eigen kamer van 18 m2. SOS vindt dat dit ontwerp niets met het Terschellinger landschap te maken heeft naar schaal en vormgeving, en ook nog op een zeer zichtbare plaats. De exploitatie is bovendien kwetsbaar. Wat is over onverhoopt alternatief gebruik afgesproken: woningen, hotel?

Plan B

Begin februari 2016 verwees SOS in de raadscommissie nog maar eens naar het alternatieve Plan B; ter verantwoording. De achterliggende professionele partijen zijn Van der Wiel Planontwikkeling-Drachten, Stichting Studentenhuisvesting Utrecht (eerder betrokken bij de campus) en een grote Friese verzekeringsmaatschappij voor de financiering. Deze partijen hebben elkaar begin 2014 in het concept gevonden binnen een halve dag. Dat was de dag voordat SOS in beroep ging bij de Raad van State. SOS was daarmee verzekerd dat bij de aangekondigde terugtrekking van De Veste er in ieder geval een campus gebouwd kon worden. De dreiging dat het MIWB van Terschelling zou verdwijnen werd daarmee geneutraliseerd. Wat SOS betreft is dat dus nooit aan de orde geweest. Dat kunnen we niet vaak genoeg vertellen.
Plan B stond eerder uitgebreid in De Miedbringer van augustus 2014. Die is ook toegezonden aan raads- en collegeleden. Het gaat om vijf blokjes van vijf geschakelde ‘herenhuizen’ elk van drie bouwlagen, ingepast in het bos- en duinterrein. Acht studenten per woning in vier slaapvertrekken met een gezamenlijke woonkamer beneden, twee studenten per kamer van 18 m2 met een huur van ca. €150 per maand per persoon. Daarbij was al ingespeeld op het nieuwe studieleenstelsel en op concurrentie vanuit Amsterdam en Rotterdam. De woningen zijn flexibel om te zetten naar starters- of gezinswoningen, mocht dat door omstandigheden nodig zijn.
De verantwoordelijke wethouder stelde in De Terschellinger van 3 december 2015 niet op de hoogte geweest te zijn van een Plan B, Quod non.

Hilmar Schurink, voorzitter SOS.

Bron; De Miedbringer, jaargang 55, april 2016, 1604-195, pag. 10 - 12