Ingezonden brief uit de NRC van 24-09-15. Hieronder de tekst:

Terschelling

Eiland naar de klote

“Dit eiland gaat naar de klote, m’n jong”, zei mijn vader in zijn laatste jaren. In 1974 werd door de gemeenteraad van Terschelling een fantastisch structuurplan vastgesteld. Een langetermijnplan dat het eiland zou behoeden voor ‘slijtage’ door het groeiend toerisme.
De zo kenmerkende parallelzones over de lengte van het eiland - strand-duinen-veengronden-bossen-struiken-weiden-hoofdweg-polder-wad, met de enkele hoofdweg tussen de dorpen als kralensnoer van west naar oost – was volgens dit plan:
“De wisselwerking die heeft geleid tot de aanwezige verscheidenheid, herkenbaarheid, natuurwetenschappelijk en cultuurhistorische waarde van het landschap. De belangrijkste pijler waarop de recreatieve functie van Terschelling is gebaseerd.”
Waar in Oosterend aan de wadzijde van de hoofdweg nu 57 lichtgekleurde bungalows staan, was op de kaart van dit structuurplan behoedzaam de bestemming “gebied voor nieuwe agrarische bebouwing” ingevuld. De gemeente, waar men niet lang geleden nog, op Wassenaar na, het hoogst gemiddeld inkomen genoot, heeft nog steeds niet genoeg en laat toe dat ‘badgasten’ meer dan één vakantiewoning ontwikkelen – pure beleggingsdrift vanaf de vaste wal. Daar zit hem de crux!
Een paar jaar terug de dorpsrand aan de Noordvaarderzijde, het Groene Strand en nu Dellewal willen bebouwen. (Terschelling wil bouwen aan de mooiste baai van Nederland, NRC Handelsblad, 22 september).
“Het eiland gaat naar de klote m’n jong”, zei mijn vader en hij kreeg gelijk.

Hein Doeksen, Achterveld