Op 27 oktober stemde de Tweede Kamer over een motie tegen gaswinning bij Terschelling. Die motie was ingediend door de gezamenlijke fracties van PvdA, Partij voor de Dieren, Groen Links, D66 en Christen Unie. Die motie werd aangenomen. "Dit is een grote stap op weg naar afstel van plannen om hier naar gas te gaan boren", zei Annet van Essen namens Vereniging GasTvrij Terschelling. "Natuurlijk kan minister Kamp de motie naast zich neerleggen, maar dit is wel een heel krachtig signaal dat Nederland geen gasindustrie wil in dit kwetsbare Waddengebied". Minister Kamp liet de Tweede Kamer eerder weten deze motie te ontraden. Hij wil kennelijk zijn handen vrij houden voor zijn definitieve beslissing. Deze wordt pas genomen op grond van de nieuwe Mijnbouwwet die binnenkort aan de Tweede Kamer voor besluitvorming wordt voorgelegd. Daarna volgt nog de Eerste Kamer. In de nieuwe Mijnbouwwet wordt mogelijk wat in de huidige verouderde wet nog niet mogelijk is, namelijk de winningaanvraag van Tulip Oil ook te toetsen aan natuurdoelen en lokaal draagvlak. Dus aan bovengrondse zaken.

MER of MEER

SOS heeft daarom de gemeenteraad september jl. gevraagd zelf actief werk te maken van een Maatschappelijk-Economische Effect Rapportage, een MEER. Dit is een nieuw verschijnsel, met name gericht op dat lokale draagvlak en de (negatieve) effecten van eventuele gaswinning op het toeristisch imago, de werkgelegenheid en de waarde van woningen op Terschelling. Dit naast de wettelijk verplichte Milieu Effect Rapportage (MER) die door - of in opdracht van - Tulip Oil moet worden opgesteld, mocht minister Kamp onverhoopt toch positief beslissen op de vergunningaanvraag. In die milieu-MER komt uiteraard alleen te staan wat Tulip Oil uitkomt, bijvoorbeeld aan energie- en lokatiealternatieven. Ook een 'Nut en Noodzaak'-analyse moet daarvan deel uitmaken, beperkt of breed. De andere geluiden moeten uit MEER komen. De strijd is dus nog niet gestreden.

Economische Zaken

Mocht minister Kamp toch een winningsvergunning willen afgeven, dan zal hij de diverse beleidsterreinen binnen zijn eigen Super-Ministerie tegen elkaar moeten afwegen. Het vervuilende mini-gasveldje bij Terschelling in relatie tot de grootschalige gas- én energievoorziening van Nederland, en het mini-winstje uit de gasopbrengst van 40% voor de Staat, moeten 'in eigen huis' afgewogen worden tegen zijn nationale duurzaamheidsdoelstelling, de Europese en mondiale doelstelling van vermindering van CO2-uitstoot (fossiele brandstof), tegen de Europese Natura2000-doelstellingen, de regionale toeristische ontwikkeling en de doelstelling van het UNESCO-Werelderfgoed. En tegen de lokale waardevermindering van woningen en werkgelegenheid, met compensatiekosten vóóraf. En dit moet naar de samenleving toe integer en transparant worden gecommuniceerd. Sectorale achterkamertjes-politiek met lobbyisten zonder geweten is hierbij niet meer mogelijk. Dit heeft veel weg van een 'politieke spagaat'. Conclusie: geen gaswinning rond Terschelling is beter voor iedereen, ook voor EZ Kamp. UIteindelijk beslist de Raad van State, met SOS in de beroepsprocedure ook als een 'ontvankelijke partij'.

De Miedbringer 54, december 2105, pag. 7 - 9.