Er zijn serieuze ideeën om het Seinhuisje op het Kaapsduin, eigendom van Staatsbosbeheer, een functie te geven als exclusieve hotelkamer, vergelijkbaar met de vuurtoren en havenkraan van Harlingen. SOS is blij dat het markante seinhuisje met historie (ook ondergronds) een nieuwe functie zou kunnen  krijgen, want iets dat geen functie heeft verdwijnt op den duur. Maar of een luxe hotelkamer in het zeer hoge prijssegment, genoemd is 400 euro per nacht, een bestendige bestemming is, valt te betwijfelen. Het wordt iets voor de 'onaanraakbaren'. Want om 'betaald ongerief' te voorkomen zullen het huisje en de omgeving voor de noodzakelijke privacy danig aangepast moeten worden, ook met nutsleidingen, en daarmee zou het duin voor het publiek minder toegankelijk kunnen gaan worden. Of de dagelijkse schoonmaak en bevoorrading zonder motorisatie, in weer en wind, zo aantrekkelijk is voor het personeel van de beherende hotels, moet nog blijken. Voor de gasten is dat deel van hun 'product', dus die mogen niet klagen. Maar toch: een ontsluitingsweg erheen, ook voor minder-mobielen, een golfcar voor de happy-few en een squad voor de bediening zullen al snel noodzakelijk blijken. SOS ziet dat niet zo zitten.

Het idee om het huisje een verblijfsrecreatieve functie te geven is wel goed, maar dan op basis van zelf-verzorging en in de sfeer van een trekkershut-plus voor sportievelingen. Dus letterlijk bereikbaar voor een breder publiek. SBB heeft daar ruime ervaring mee met de verhuur van voormalige boswachterswoningen. De verhuurstructuur is er dus al. En verder gaat het om het adembenemende uitzicht, als promotiemiddel.

Een ander idee zou zijn iets met het onderliggende bunkercomplex te doen. Maar dat vereist veel denkwerk en initiatiefnemers, zonder concurrerend te worden met het Tiger-project. Opnemen in de Toekomstvisie TS25.

De Miedbringer, 54, december 2015, 1512-194, pag.13.