Het SOS-bestuur heeft de afgelopen twee jaar bij herhaling de gemeente geadviseerd over de te varen koers met betrekking tot de Campus. Maar de gemeente stond niet op ontvangen van PanPan- of SOS-berichten.
Dat er een nieuwe campus moet komen speelt al veel langer. Vier jaar geleden waren de Noordelijke Hogeschool Leeuwarden (NHL), het Maritiem Instituut Willem Barentsz (MIWB), de gemeente en Studentenhuisvesting al ver gevorderd met bouwplannen. Als die door waren gegaan, dan had er nu een campus gestaan waar Terschelling en de NHL trots op kunnen zijn.
Er kwam echter een kink in de kabel waardoor projectontwikkelaar De Veste aan het roer kwam te staan. Letterlijk, want de NHL en het MIWB kozen ervoor de koers te laten bepalen door De Veste en de gemeente. Te voorzien was dat dit project voor de gemeente te complex zou zijn. De verschillende processen van bestemmingsplan, beeldkwaliteitsplan en bouwplan zijn niet goed op elkaar afgestemd. Dus dan ontstaan er fricties en tijdverlies.
De raadsfracties hebben zelf in meerderheid aangegeven uit te gaan van 3 bouwlagen uit oogpunt van beeldkwaliteit/welstand. Die 3 bouwlagen passen binnen de (te) ruime kaders van het bestemmingsplan. Maar dat past niet bij het door De Veste op de site geplaatste schetsen van het plan met 5 bouwlagen die op het hoogste punt 10 meter zal uitsteken boven de hoofdweg. Van landschappelijk inpassing zal geen sprake zijn, omdat de bosstrook smal wordt en zal verdwijnen door ouderdom of omwaaien. Nu is een impressie-schets geen werkelijkheid, maar toch: het lijkt op een PanPan-situatie. Het bouwplan is al aanbesteed, maar het bouwontwerp formeel bij de gemeente nog niet bekend. Dat is de verkeerde volgorde.
Dat de NHL zou overwegen om het MIWB van Terschelling naar Leeuwarden te verhuizen is onwaarschijnlijk en onverstandig. Het MIWB is de parel op de kroon van de NHL gezien de uitstekende, ook internationale, recensies over de MIWB-opleiding op Terschelling. Dat kunnen de NHL en Terschelling ook zelfverzekerd uitdragen. Je moet andere beelden ook niet over je afroepen als oud-leerlingen. Dat daar snel een campus bij hoort waar Terschelling ook trots op is, heeft SOS al vaak herhaald en staat centraal. Maar de planprocedures en de vertraging bepaalt SOS niet. Over dat ‘trotse’ kan je van mening verschillen, maar het gaat hier ook om de beeldvorming van de campus in de richting van een andere belangrijke economische factor op Terschelling: het toerisme. Daar hoort geen campus van 5 bouwlagen bij (vergelijkbaar met Landal Europa), maar wel een campus van 3 bouwlagen (vergelijkbaar met hotel Bornholm). Dit is overeenkomstig de wens van de raadsfracties. Toeristen komen niet voor stedelijke hoogbouw die in Enschede wel past, maar op de schaal van Terschelling niet. Daar moeten eilanders en gasten 50 jaar tegenaan kunnen kijken zonder te moeten zeggen: "Dat had zo niet gemoeten". Voor dát belang staat SOS op de bres. Ook de NHL en het MIWB zullen die belangen (h)erkennen. En de gemeente ook.
Hoe nu verder? Want de emoties en tegenstrijdigheden lopen hoog op, lijkt het.
SOS heeft bij de voorbehandeling van het Beeldkwaliteitsplan aan de raad en het college voorgesteld een korte ‘time-out’ in te lassen om een degelijk Beeldkwaliteitsplan te maken waarin ook de bevolking zich interactief uit kan spreken over de gewenste bouwvorm, passend op Terschelling. Tevens zou een procesregisseur met ervaring aangesteld moeten worden om tussen de ‘stakeholders’ te communiceren, waarbij ook de NHL en het MIWB weer ‘op de brug’ verschijnen. Ook zij dragen een verantwoordelijkheid. Laten zij zich uitspreken.
En komt er dan een bouwplan uit - anders dan de 5-laagse schets van De Veste - waar Terschelling trots op kan zijn, dan kan SOS haar beroep bij de Raad van State intrekken.
Volgende week praat het voltallige SOS-bestuur met vier raadsfracties. Dat gaat ook over de ontsluiting van het campusterrein via de Europalaan-hoog of via de hoofdweg (Hoogte). Dat de ontsluiting via de Van Heusdenweg technisch mogelijk is wil niet zeggen dat dat planologisch, verkeerskundig en landschappelijk ook de beste oplossing is. Dat zeggen steeds meer eilanders en buitenstaanders met kennis. Conclusie: het bestemmingsplan aanpassen via de Raad van State en er geen tijd overheen laten gaan. De discussie moet over feiten gaan.